Doświadczenia Pacjentów z Tlenoterapią Hiperbaryczną (HBOT): Historia Johna Granta

Wprowadzenie

Historia Johna Granta jest dowodem na skuteczność terapii hiperbarycznej (HBOT) w leczeniu urazów mózgu. Jego żona, Laura Grant, dzieli się szczegółami walki o zdrowie męża, od momentu wypadku po dzisiejszy stan zdrowia Johna.

Opis Wypadku

17 marca 2017 roku John doznał poważnego urazu mózgu w wypadku samochodowym, który spowodował brak reakcji i uniemożliwił komunikację. „Był na skali Glasgow na poziomie 3, co oznaczało brak jakiejkolwiek reakcji,” mówi Laura. Zanim trafił do szpitala, jego stan zdrowia był bardzo poważny, a lekarze dawali niewielkie szanse na przeżycie. Pierwsze tygodnie po wypadku były pełne niepewności i lęku.

Początkowe Trudności

Przez dwa lata John nie mógł uczestniczyć w żadnej terapii fizycznej ani poznawczej z powodu silnej agitacji. Laura wspomina, „Jego mózg nie otrzymywał odpowiednich bodźców do leczenia.” Stan ten powodował ogromną frustrację, co dodatkowo utrudniało rehabilitację. Cała rodzina była zdezorientowana i przerażona przyszłością. „Wiedziałam, że coś jest nie tak z jego mózgiem, ale nie miałam pojęcia, jak mu pomóc,” mówi Laura.

Wprowadzenie Terapii Hiperbarycznej

Po wielu konsultacjach i poszukiwaniach, Laura zdecydowała się na terapię hiperbaryczną. „Kiedy wreszcie dostaliśmy zgodę od lekarza, by rozpocząć terapię, od razu zauważyliśmy poprawę,” mówi Laura. Dzięki wsparciu organizacji America’s Mighty Warriors, John rozpoczął leczenie w klinice Extivita w Raleigh.

„Debbie Lee z America’s Mighty Warriors była niesamowita. Miała cierpliwość i czekała, aż nadejdzie odpowiedni moment. Czułam, że wszystkie elementy układanki muszą się połączyć, a Bóg poprowadził nas do odpowiedniego miejsca.” – wspomina Laura.

Laura opowiada, że pomimo początkowego sceptycyzmu lekarzy, była zdeterminowana, aby spróbować wszystkiego, co mogłoby pomóc Johnowi. „Niektóre osoby mówiły, że stan Johna jest zbyt poważny na HBOT, ale ja wiedziałam, że to jest coś, co musimy spróbować.”

Efekty Terapii

John zaczął odzyskiwać zdolności fizyczne i poznawcze, jego poziom bólu zmniejszył się, a stan emocjonalny znacznie się poprawił. „John zaczął uczestniczyć w terapii fizycznej, a jego lekarze byli zdumieni jego postępami,” mówi Laura. „To jak czarne i białe, przed terapią było ciemno, a teraz jest światło.”

Laura zauważyła, że John zaczął ponownie być sobą. „Jego osobowość powróciła. Był kimś, kto nie przejmował się zbytnio, był spokojny i nic go nie martwiło. Teraz jest znowu taki sam.” John zaczął uczestniczyć w terapii fizycznej, pracując nad staniem i chodzeniem. „Wierzę, że do końca roku będzie chodził z chodzikiem samodzielnie,” mówi Laura.

„Jego poprawa jest niesamowita,” mówi Laura. „Na początku mówili nam, że będzie miał trwałe problemy z komunikacją i mobilnością, ale teraz potrafi wyrażać siebie, mówić i poruszać lewą stroną ciała, której wcześniej nie mógł kontrolować.”

„Lekarze byli zdumieni, że nie ma już agitacji, która trwała tak długo. To naprawdę cud,” dodaje Laura. „John jest teraz spokojny, szczęśliwy i bardziej samodzielny.”

Kolejne Kroki i Wyzwania

Proces rehabilitacji Johna nie był łatwy. „Wszyscy w ośrodkach rehabilitacyjnych mówili mi, że nie dam rady zająć się Johnem w domu. Obawiali się, że jego stan się pogorszy,” wspomina Laura. Jednak jej determinacja i wiara, że odpowiednie stymulowanie mózgu Johna przyniesie efekty, pozwoliły jej pokonać te przeszkody.

Laura opowiada, jak trudne były pierwsze miesiące po powrocie Johna do domu. „To był najciemniejszy czas w moim życiu. Wiedziałam, że coś w jego mózgu nie działa prawidłowo, ale nie wiedziałam, jak mu pomóc. Byłam zdeterminowana, by znaleźć sposób na jego uzdrowienie.”